19 november 2011

Chocoladetaart met amandelen


Ja, ik ben er nog! Ik was even weg. Maar ik heb net mijn boek weggelegd, de televisie uitgezet en telefoon op stil gezet. Ik heb net vol verbijstering, met mijn mond open naar een programma zitten kijken dat 'Extreme couponing' heet. Misschien kent iedereen dit al en vertel ik hier oud nieuws, maar dan nog. Wat? Extreme couponing! Dat is een programma over Amerikaanse vrouwen die kortingsbonnen verzamelen. Heel veel kortingsbonnen voor absurd veel boodschappen. 

Dames die dagen lang knippen, zoeken en rekenen. En als ze het goed doen dan gaan ze met 1902,63 dollar aan boodschappen naar huis terwijl ze daar dan maar 103,72 dollar voor betalen. Het is een sport, een beroep, een eh.. verslaving? Je bent een dief van je eigen portemonnee als je het niet doet. 

Best een klus hoor, om die vierhonderd (vier-honderd!) flesjes sportdrank in te ruimen in je voorraadkast: "Wij zijn klaar voor de zomer". Er bestaan dus gezinnen die zo voor een leven lang genoeg wasmiddel en tandpasta hebben verzameld. Ik hoor de mevrouw op de tv net vertellen dat ze op zoek is naar een andere toepassing voor tandpasta omdat ze er zo veel van heeft dat ze het nooit op krijgt. Liever mee verlegen dan om verlegen zeggen ze dan. Ik vond het allemaal toch een beetje over the top.


Maar ja, weet je waar ik heel veel van heb? Recepten voor chcocoladetaart. Op mijn computer staan nog 23 (ik heb ze net geteld) recepten voor chocoladetaart, koekjes en cakejes te wachten tot ik ze uitprobeer. Zoals 'The Only Chocolate Chip Cookie I Will Ever Need to Know How to Make For The Rest of My Life' van For Me, For You. Of de 'Red wine chocolate cake' van Smitten Kitchen. En dan heb ik nog chocoladekookboeken, knipsels en krabbels die ook aandacht verdienen. Dat is misschien ook wel over the top. Ah ja, iedereen z'n gekte. Eerst maar weer eens deze fijne taart van Claudia Roden maken.

Chocoladetaart met amandelen
Een familierecept van Claudia Roden uit De Joodse Keuken

Ingrediënten

100 gram boter
250 gram bittere chocola
6 eieren, gesplitst
75 gram suiker
100 gram gemalen amandelen
bloem voor het bakblik

Je kunt geraspte schil van een (schoongeboende) sinaasappel toevoegen. Dat heb ik nog niet gedaan, maar ik denk dat het ontzettend lekker is.

Verwarm de oven voor op 180 graden.
Smelt de boter en chocola au bain marie. Hoe dat werkt lees je hier.

Klop de eierdooiers met de suiker tot ze romig zijn en een dik lint vormen. Voeg de gemalen amandelen en de gesmolten chocola met de boter toe en meng goed door elkaar. Klop in een andere kom de eiwitten stijf en vouw ze door de chocola heen. 


Vet een bakblik van 23 cm doosnede in en bestuif dat met bloem. Giet het cakemengsel erin en bak de cake in 45 minuten gaar. Controleer tegen het einde met een prikker of de cake gaar is.

Laat afkoelen en geniet!

2 oktober 2011

Oventomatensaus


Ik liep naar binnen bij de glashandel in Amsterdam Oost. Vlak voor mij stapte een oudere meneer binnen met een grote gouden lijst in zijn handen. Voor om een schilderij, of een spiegel. Hij zette hem op de grond en zei tegen de glashandelaar: "Mooi he?". Ik vond de lijst niet mooi, maar ik vond de meneer wel leuk. Terwijl de glashandelaar glas ging meten en snijden, zei de oude man tegen me: "Vrouwen willen ook altijd wat". Waarop ik verbaasd vroeg "Is dat zo?". "Ja", zei hij, "nu wil mijn vrouw weer een lijst om allemaal foto's in te doen". Ik dacht meteen aan foto's van kinderen, kleinkinderen en schoothondjes. Die zouden heel gelukkig worden in zo'n gouden krul-lijst.

"Foto's van mijn duiven", vervolgde de man. "Ziet u, ik ben een postduivenliefhebber". Deze oude meneer was niet zomaar een meneer, het was de postduivenkampioen van Amsterdam. Nu vond ik de meneer nog leuker. Zijn duiven waren drie dagen geleden nog uit Barcelona naar Amsterdam gevlogen. Ik denk dat zij de zon voor ons meenamen. Fijn hè?



Na de glashandel fietste ik naar de supermarkt. Daar was een dame op leeftijd met een rolator. Propvol met eten voor een week. Ik hielp haar met inpakken en toen vroeg ze me of ik haar even wilde helpen met pinnen. Dat vond ik prima. Ze noemde me meteen een schat. Dat doen oude Amsterdammers vaak en ik vind dat leuk.

Ze gaf me haar pas en pincode en fluisterde achter haar hand: vijfhonderd! Ik vroeg of ze dat wel zeker wist, omdat ze dan met een aardig bedrag over straat moest. "Ja zeg, ik ben dan wel zesentachtig, maar ik ben niet bang uitgevallen hoor!" zei ze. Ik geloofde het onmiddellijk. Ik pinde het bedrag en mevrouw telde het rustig na. Ik wilde met haar meelopen naar de uitgang, maar ze liep rustig naar de balie waar ze tegen de caissière riep: "Dag schat, drie Caballero zonder filter alsjeblieft".

Ik liep met mijn boodschappentas vol tomaten naar buiten. Tijd voor tomatensaus.

Saus van oventomaten

Deze tomatensaus is goed. Zo goed dat je hem eigenlijk ook gewoon zo kunt eten. Als soep. Maar ik maak hem meestal als saus. Voor over de pasta.


Ingrediënten

3 tomaten per persoon
1 kleine teen knoflook per persoon
olijfolie
zout
peper

Verwarm de oven voor op 200 graden.
Snij de tomaten doormidden en leg ze met de open kant naar boven in een ovenschaal.
Knijp de knoflook met de pers en verdeel over de tomaten
Bestrooi met peper en zout en besprenkel de tomaten goed met olijfolie. Zorg dat de knoflook bedekt is met de olie zodat deze niet verbrandt in de oven. Bruine knoflook smaakt bitter.


Zet de tomaten in de oven en laat ze in een klein half uur zacht worden. Je huis gaat nu heel lekker ruiken naar tomaten en knoflook. Dat krijg je er gratis bij.


Haal de tomaten uit de oven en schep ze voorzichtig in een blender of keukenmachine of pan en pureer ze tot saus (kan in de pan met staafmixer). Nu is de basis klaar. Je kunt de saus nu eten, maar je kunt hem ook nog opleuken. Sommige mensen houden niet van tomatenpitjes en velletjes. Dan moet je de saus door de zeef halen. Anderen vinden tomatensaus soms wat zuur. Dan kun je er een schep suiker aan toevoegen. Als je de saus te dun vindt, dan kun je hem langzaam nog wat laten inkoken op een laag vuur.

Lekker over de pasta met mozzarella, zwarte olijven en verse basilicum. Of als basis voor je bolognese saus. Je kunt ook wat lekkere groenten bakken en de tomatensaus er bij gieten.

7 september 2011

Luie Samosa's


Op dit moment zijn twee jongens uit Eindhoven (ja, dat is ver bij ons vandaan, lang verhaal) druk in de weer in onze keuken. Nee, ze bakken geen taart, ze zetten geen koffie en bereiden geen rijsttafel. Ze hangen planken op! En dan is onze keuken eindelijk af. Wat een feest. Al het servies dat al maanden in dozen weggepropt zit mag afgestoft en tentoongesteld worden.

Misschien dat ik het spontaan leuk ga vinden om de vaatwasser uit te ruimen als ik alles op mooie planken kan zetten. Het is vreselijk lui van mij, maar ik heb echt een hekel aan het uitruimen van de vaatwasser.


Maar soms is lui helemaal niet zo schandalig als het lijkt. Dit recept bijvoorbeeld, is echt lui. Deze pasteitjes noem ik samosa's, maar in feite zijn ze daar veel te makkelijk en simpel voor. Echte Samosa's zijn Indiase gefrituurde deegflapjes met een vulling van aardappel, ui, doperwten, kikkererwten of linzen en kip of rundvlees.

Dit receptje is veel eenvoudiger dan het origineel, maar het is wel verdomd lekker. Vast niet zo zalig als de allerechtste samosa's, maar heus de moeite waard. En omdat het zo makkelijk is, ook ideaal voor een luie zondag. Beetje aardappels koken en prakken, deegje ontdooien, vouwen en smullen maar.


Luie samosa's 
Voor 8 grote of 16 kleine pasteitjes

Ingrediënten
250 g kruimige aardappels, in blokjes
klontje roomboter
theelepel komijn
theelepel gemberpoeder
1 flinke eetlepel Indiase currypasta
25 g tuinerwten (diepvries)
8 plakjes deeg voor hartige taart, ontdooid
2 eetlepels olie

Verwarm de oven voor op 200 graden en leg een vel bakpapier op de bakplaat of vet hem in. Kook de aardappelblokjes in ca 12 minuten gaar en prak ze grof. Roer de roomboter, komijn, gemberpoeder en currypasta erdoor. Meng met de doperwten.


Maak van de velletjes deeg voor hartige taart 8 goed gevulde flapjes. Als je een pasteitjesvouwer (zie foto) hebt dan is dat handig. En anders lukt het je ook, want iedereen kan appelflappen vouwen. Je kunt ook 16 kleine flatjes maken door de velletjes deeg door te snijden en dan te vullen. Duw het deeg goed dicht. Leg de samosa's op de bakplaat en bestrijk ze met een klein beetje olie. Bak de samosa's in het midden van de oven in ca 20 minuten gaar.

15 augustus 2011

Mueslirepen


Onze vakantie is voorbij. En in het kader van het weekthema 'laten we negeren dat de vakantie voorbij is' aten wij vanavond in het park. In de zon op een mooi picknickkleed met left-over salades van de BBQ van gisteren. In het park was bijna niemand. Het is er vreselijk rustig deze maand omdat veel van onze buurtbewoners pas mogen eten bij zonsondergang. En wat is een picknick zonder eten? Precies. Ik zou ook niet graag met een knorrende buik in het park tussen de goed gevulde picknickkleden door huppelen.

Ik heb nog nooit gevast of gelijnd, dus ik weet niet hoe het is om niet te mogen eten wanneer ik trek heb. Het lijkt me heel moeilijk. Ik ben zo'n type die altijd iets te eten in haar tas heeft voor in het geval van acute trek. Die kan bij mij op elk onmogelijk moment spontaan ontstaan. En van honger word ik heel ongezellig.


Deze mueslirepen zijn altijd goed, heb ik ontdekt. Als ontbijt, tussendoortje, late-night snack, bij de koffie. Ze zijn tien keer lekkerder dan mueslirepen uit de supermarkt. Echt. Vergeet ze. Voer ze aan de kippen en stap de keuken in om deze knakkers te bakken. Het is zo gedaan.


Mueslirepen
Naar een recept van Smitten Kitchen

De repen (granola bars klinkt eigenlijk leuker, is leuk om hardop te zeggen) waren bij mij niet zo stevig als ik had verwacht. Ze waren wel prettig om in te bijten, maar ze vielen een beetje uit elkaar bij het snijden. Dus de volgende keer gebruik ik denk ik wat meer plaksel (pindakaas, honing, boter). Een eetlepel is 15 ml.

Ingrediënten
75 gram havermout
4 eetlepels rietsuiker
25 gram gemalen havermout (in blender of keukenmachine of vijzel)
1/4 theelepel zout
1/4 theelepel kaneel
200 gram gedroogd fruit en noten*
3 eetlepels pindakaas
3 eetlepels gesmolten boter
2 eetlepels honing
1 eetlepel maple syrup (of stroop)
1 theelepel water

* Ik gebruikte hazelnoten, zonnebloempitten, amandelen, rozijnen en gedroogde abrikozen.
Chocolate chips, sesamzaadjes, walnoten, gedroogde pruimen en cranberries, pecannoten of kokosvlokken zijn er vast ook heel lekker in.


Verwarm de oven voor op 175 graden.

Meng alle droge ingrediënten met de (eventueel wat fijner gehakte) noten en fruit. Ik heb ze van te voren even rondgedraaid in de blender om alles grof te hakken. Meng in een andere kom de gesmolten boter, honing, stroop/siroop en het water. Roer daarna alles, samen met de pindakaas grondig door elkaar.


Bekleed een bakvorm met bakpapier (ook de randen) en vet het papier in. Druk de muesli massa goed in de vorm, vooral ook aan de randen en in de hoeken.

Zet de vorm in de oven en laat het geheel in 30 minuten licht goudbruin worden. Haal de vorm uit de oven en laat even afkoelen. Til de mega-reep aan het bakpapier voorzichtig uit de vorm en laat helemaal afkoelen op een rooster. Je kunt de repen pas snijden als het geheel helemaal afgekoeld is.

12 augustus 2011

Groene Sushi Salade


De eerste keer dat ik Sushi at was bij een veganiste aan tafel. Anne-Jet nam me mee naar een etentje bij een absurd leuke collega die iets heel slims deed: ze mieterde alle ingrediënten voor sushi op tafel en iedereen kon zelf aan de slag. Zo is je eigen eten aan tafel maken dus wel leuk. Veel charmanter dan steengrillen of gourmetten. Alhoewel. Misschien vooral hilarischer.

Ik zou het zeker een keer uitproberen, zo'n etentje met als thema: rol je eigen sushi maar want ik heb geen zin in die plakkende rijst aan mijn vingers. Hou een camera bij de hand en zet al je vrienden op de foto in benarde poses met rijst in hun haar en de lichte paniek in hun ogen als ze constateren dat ze hun sushi rol te vol gestouwd hebben en hem nu niet dichtgerold krijgen. Dikke pret!

Mocht je geen zin hebben in zulke escapades en ook geen trek hebben in bezorg- of supermarktsushi, dan is de sushi salade de oplossing. David en Luise van Green Kitchen Stories bedachten deze salade en schreven er over op hun veel te mooie kookblog. En ik vond het een prachtig idee.

Sushi salade! Of eigenlijk, sushi berg! Want in feite gooi je alle ingrediënten voor sushi (en meer) op een grote berg waardoor je een lekker bord eten hebt. Zonder gedoe met plakkende rijst en opstandige, losrollende norivellen. Niet heel sexy, wel lekker.


We aten deze salade al twee keer en daar blijft het niet bij. Hop, ga hem maken! Doe alsof het zomer is! De lijst ingrediënten is lang, maar dat is geen excuus want dit is lekker.

Sushi salade
Voor 4 personen, hoofdgerecht.
Dit recept is een aangepaste versie van de Green Sushi Salad van Green Kitchen Stories. Deze is vegetarisch, maar je kunt hem vast ook heel lekker maken met rauwe vis (die je dan niet marineert). De marinade is dan gewoon de dressing.


Marineer de tempeh minstens een uur van te voren.

Ingrediënten

300 gram tempeh, in blokjes
4 eetlepels sesamolie
4 eetlepels sojasaus
2 eetlepels rijstazijn
1 teen knoflook, geperst
1/2 rode peper, gehakt
6 cm verse gemberwortel, geraspt

witte, bruine of sushi rijst voor 4 personen
2 eetlepels rijstazijn
1 eetlepel sesamolie
een handje gehakte verse koriander

1 courgette, in blokjes
een doosje paddestoelen (kastanjechampignons of shi-takes bijvoorbeeld) in vieren
1 avocado, in stukjes
1/2 komkommer, in reepjes
en andere groenten waar je trek in hebt zoals broccoli (even de kook er over), bosui, peultjes, sugar snaps

4 nori vellen
een handje geroosterde sesamzaadjes
een hand gehakte verse koriander

Meng de ingredienten voor de dressing/marinade en giet over de blokjes tempeh. Zorg dat alle blokjes in de marinade liggen. Zet een uur weg en roer/schud zo nu en dan om.

Kook de rijst volgens de aanwijzing op de verpakking gaar. Roer, als de rijst nog warm is, de rijstazijn en sesamolie er door. Breng eventueel op smaak met wat zout. Laat afkoelen en meng de gehakte koriander er door.


Schep de blokjes tempeh uit de marinade of giet de marinade af en bewaar deze! Bak de tempeh kort op middelhoog vuur goudbruin. Zet apart.

De groenten kun je rauw of gebakken in de salade doen. Ik heb de courgette en de champignons kort op hoog vuur gebakken. Ik hou namelijk niet van rauwe champignons. Broccoli zou ik ook even blancheren en daarna ik koud water laten afkoelen. Peultjes zijn rauw en gebakken lekker. Bosui, avocado en komkommer eet je natuurlijk rauwww.


Knip de nori vellen in kleine vierkantjes

Verdeel de rijst over vier borden en schep de groenten en tempeh er op. Sprenkel er wat van de marinade over en bestrooi met sesamzaad, stukjes nori en grof gehakte koriander. Serveer met wasabi en sojasaus of de eventuele rest van de marinade.

13 juli 2011

Kwarkmuffins met zomerfruit


Er staat nog kwark in de koelkast en hij moet op. Want de datum op het deksel is gisteren. De datum van gisteren zegt me dus vandaag wat ik moet eten. Dat kan nooit goed zijn.

Maar ik heb geen trek ik kwark, ik heb trek in muffins. En dat is de schuld van Selah Sue want die zingt heel hard 'Raggamuffin' door mijn woonkamer. Dan is er maar een oplossing: ik moet muffins bakken. En als ik daar nou die kwark doorheen mieter, dan ben ik daar ook gelijk vanaf.


Zo. Opgelost.
Schortje om, oven aan en roeren maar.
Ik ben er weer.

Kwarkmuffins met zomerfruit

Voor 12 kleine of 8 hoge muffins

Niet allemaal achter elkaar op eten want dan krijg je een muffintop. Die je er dan weer vanaf kunt dansen door Raggamuffin op repeat te zetten.

Ingrediënten
30 gram boter
150 gram kwark
2 eieren
60 gram suiker
1 kleine eetlepel bakpoeder
150 gram bloem
frambozen en bosbessen (vers of diepvries)

Optioneel
Vanillesuiker
Citroenrasp

Deze muffins werden luchtig en zacht, maar ze waren niet heel zoet. Dus je kunt er wat meer suiker in doen, of een zakje vanillesuiker toevoegen. Of het geheel een frisser smaakje geven door er citroenrasp doorheen te doen. Dat lijkt me lekker. Als je vruchtenkwark gebruikt wordt het geheel vanzelf al wat zoeter.

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Klop de eieren met de suiker tot een romige massa.
Smelt de boter en voeg deze samen met de kwark aan het ei-suiker mengsel toe.


Schep nu de bloem en het bakpoeder er voorzichtig door. Roer niet lang, het hoeft geen gladde massa te worden, dat is niet goed voor muffinbeslag.


Je kunt het fruit door het beslag roeren, of je kunt het fruit in het beslag steken in de muffinvorm. Dan blijft je beslag licht van kleur.


Vet een muffinvorm in, steek er eventueel muffinpapiertjes in en giet het beslag in de vormpjes. Duw in elk vormpje wat bosbessen en frambozen.

Bak de muffins in 12 minuten in de oven. En laat ze afkoelen op een rooster.
Ik strooide wat vanillesuiker over de muffins toen ze nog warm waren.

27 mei 2011

Landmarkt


Soms kauwen de Zoetekauwen helaas niet zo zoet. Dan smaakt alles een beetje bitter. En dat is niets om over naar huis te schrijven en al helemaal niet om over te bloggen. We zijn onze blog niet vergeten, maar we eten even niet zo zoet als je van ons gewend bent. Dat komt vast wel weer en dan zijn we er weer. Met kookplezier, kekke foto's en mooie verhalen en lekkere recepten.


Voor nu hebben we wel nog een fijne tip, om jullie toch nog iets te vertellen. Landmarkt! In Amsterdam Noord, naast de Schellingwouderbrug in een voormalig tuincentrum vind je een overdekte marktplaats met lekker en goed eten van boederijen en producenten uit de buurt. Je kunt er van alles kopen en eten.


Ik kocht er zoete hollandse tomaten, paprika's uit Andijk en kaas uit Ransdorp. Ook het brood is zeer de moeite waard en een rol beschuit van Bolletje of een pak toiletpapier staan ook in de schappen. Een complete supermarkt met waar het kan lokale producten. Ik vind het geweldig. Pak je fiets, rol naar Schellingwoude en proef! Het is de moeite waard.

29 april 2011

Rijstsalade met pesto


Zou het raar zijn als ik altijd een schort zou dragen? En met altijd bedoel ik dus de hele dag, ook naar mijn werk. Ik werk op een kantoor vol mensen en cijfers en papier, veel papier. Een plek die erg weinig met koken te maken heeft. Dus ja, dat zou raar zijn.

Ik roep al dagen dat ik zo graag altijd een schort wil dragen. Zo'n schortje dat je om je middel strikt, zonder lus om je nek. Ik heb er een paar. Ze zijn van mijn oma geweest en ze staan me eigenlijk verdomd goed. Waarom zou ik die nou eigenlijk alleen om mogen als ik kook?

Misschien moet ik oud worden en naar Zuid-Europa verhuizen. Daar ga ik dan de hele dag jam maken van abrikozen en taarten bakken met veel zoete aardbeien. En potten vol pesto draaien van het basilicum overschot uit mijn tuin. En de was ophangen aan lange lijnen in de tuin. De knijpers haal ik dan uit het zakje in mijn schort. Dat schort gaat waarschijnlijk steeds strakker zitten omdat ik alle taarten die ik bak ook op moet eten. Die kan ik moeilijk allemaal aan man en katten voeren. Maar voor die dikke buik zit dan toch een schort, dus niemand die het ziet.


Goed. Dan hou ik het voorlopig wel bij schorten tijdens het koken, want dat oud worden duurt nog wel even. Als ik gewoon veel kook dan kan ik vaak schorten dragen. Dan maak ik ondertussen pesto van de basilicum uit het potje van de supermarkt dat op mijn balkon van het uitzicht geniet.

Zondag gaan we voor een paar dagen naar Lissabon. In Zuid-Europa. Zal ik een schortje meenemen?



Rijstsalade met pesto
Deze salade van Delia Smith is erg geschikt voor een buffet (het stond bij ons op tafel tijdens de keukenwarming) of een picknick. Je kunt hem een dag van tevoren maken. Ik gebruikte wat minder basilicum blaadjes dan in het recept stond (mijn plantje was kaal) en dat ging prima. Als je een beetje uitschiet met de pijnboompitten is dat vast ook geen probleem. En als je nog pecorino romano in huis hebt dan zou ik dat lekker gebruiken in plaats van parmezaan.

Ingrediënten
Voor de pesto:
50 gram basilicum blaadjes
1 grote teen knoflook
1 volle eetlepel pijnboompitten
6 eetlepels extra virgin olijfolie
25 gram parmezaanse kaas, geraspt
zout

225 ml risottorijst (afgemeten in een maatbeker)
450 ml hete grorentebouillion van tablet of poeder
sap van een halve citroen
2 eetlepels extra virgin olijfolie
een paar blaadjes basilicum
2 bosuitjes, in ringetjes
25 gram parmezaanse kaas, geraspt of in krullen
zout en peper

Maak eerst de pesto. Gebruik de keukenmachine of staafmixer om de basilicum, knoflook, pijnboompitten, wat zout en de olijfolie te pureren. Voeg dan de parmezaan toe. Als je geen keukenmachine of staafmixer hebt dan kun je de pesto in een vijzel maken. Voeg de olie dan op het einde toe.


Meng de rijst met een kwart van de pesto en roer het goed om zodat alle rijstkorrels bedekt zijn. Gooi de rijst in een pan met deksel en giet de hete bouillon er over. Zet de pan op het vuur en roer met een houten lepel tot de boel aan de kook is. Leg het deksel op de pan en laat de rijst precies 20 minuten op laag vuur koken. Roer af en toe. Delia voegt nog zout toe aan de rijst, maar dat deed ik niet. De bouillon was al zout genoeg.


Na 20 minuten is de rijst precies gaar, Delia is goed in timing. Schep de rijst in een schaal en roer het citroensap, de olijfolie en de rest van de pesto er door. Breng op smaak met peper en eventueel zout.


Voor je de rijst serveert roer je de bosui en geschaafde parmezaan over de salade en garneer je de boel met een paar blaadjes basilicum. En dan doe je je schort af en ga je eten.

27 april 2011

Zelfgemaakte mozzarella


Had ik al eens verteld dat ik een enorme zwak heb voor het zelf maken van heel gewone dingen? Worstjes wil ik zelf draaien, het boek van Yvette van Boven heb ik wekenlang als een bijbel voor het slapengaan gelezen en Renske en ik hebben al eens schapenricotta gemaakt. Ik wil maar zeggen: de stap naar zelfgemaakte mozzarella was niet zo groot als je zou denken.


Bij onze Turk wordt microbieel stremsel verkocht. Ik heb geen idee wat dat precies is op Keuringsdienst van Waarden-niveau, maar het vervangt dierlijk stremsel en wordt gebruikt voor de Abdijkaas van Maredsous. Dan heb je mij voor je gewonnen als stremsel, wat jij.
Mijn eerste poging, aangekondigd en -gemoedigd op Facebook, eindigde in twee ballekes zoutloze stopverf. Ik dacht echt dat ik even het mislukkingsmuziekje uit een tekenfilm hoorde, maar het was alleen in mijn hoofd. Wat een vieze bende! Nou ben ik volgens mijn schoonvader een doordouwer en dat zal ervoor gezorgd hebben dat ik vanavond met vier liter melk en aan mijn rokken een baby die alleen maar eten! eten! zegt, in de keuken stond.



Het doel heiligt de middelen maar dan hoef je die middelen nog niet met foto en al op internet te zetten. Stremmende melk is niet sexy, yo. De kaas echter, die is fantastisch. En dan heb ik nog niet eens goede melk gebruikt. Ik heb dit recept gevolgd en hier zijn wat opmerkingen:
  • Die thermometer, die is best onmisbaar. Het luistert gewoon nauw. Ik kan iedereen aanraden om een suikerthermometer te kopen, ik zal nog wel eens een keer een recept plaatsen met moeilijke caramel made easy waardoor je je aankoop snel weer terug verdient.
  • Ik heb voor het uitlekken van de wrongel een kaasdoek in een vergiet gebruikt, dat maakt het sneller en makkelijker om van de wei af te komen.
  • Zodra je de warme wrongel (jakkes) kunt kneden en het één geheel blijft weet je dat je op de goede weg zit: als je met kruimels blijft zitten moet de schaal terug in de magnetron. Als je geen mooie ballen van de kaas kunt draaien (vegetariërs, dit is gehaktballen-compensatie!) is hij ook niet warm genoeg. Je moet hem zo warm maken dat je bijna handschoenen aan wilt.
  • Dit is meteen ook het moment om er zout bij te doen. Er moet best veel zout in om hem lekkerder te maken dan die mozzarella uit de supermarkt, ik heb er wel een theelepel of twee ingedaan. Maar begin rustig en proef even na het kneden.
  • Als je niet tevreden bent met de smaak, of je wilde toch zeven balletjes in plaats van zes, of je bent al heel lang vega en je wilt nog een beetje draaien, dan kun je de hele bak weer opwarmen en het overdoen.
  • Ik heb nu gewone, saaie melk gebruikt. Als ik nog eens een half uur over heb ga ik in ieder geval biologische melk kopen en misschien eens oefenen met andere soorten melk. Kamelenmozzerella, anyone?
  • De kaas blijft een dag of twee goed en er wordt aangeraden om hem niet in de koelkast te zetten vanwege de textuur. Dat is op het platteland van Zuid-Oost Umbrië vast een voor de hand liggende tip omdat de elektriciteit in de winter vaak uitvalt, maar ik ga dat dus niet doen. Het is trouwens niet eens waar.
  • De citric acid (een soort kristalletjes die door de Warenwet heen gepiept zijn) hebben ze, als het goed is en onder de naam Limon Tuzu, óók gewoon bij de Turk: turken maken wel vaker kaas, zei de mevrouw bij de koeling. Toen ik thuiskwam vond ik het potje terug dat ik al bij de Surinaamse afdeling van de Appie had gekocht. Maar ik denk dat je voor dat soort vergissingen in de Randstad moet wonen (no offense).

25 april 2011

Doordeweeks en snel: Libanese courgettes met tomaat en munt


Ik heb thuis een boek van een vrouw die haar tijd ver vooruit was met koken-van-het-seizoen en -uit-de-buurt. Dat is trouwens niet waar: ik heb het Renske voor haar verjaardag gegeven (zo goed is het!) maar vanwege de levertijd heeft ze even die van mij gekregen en ligt die van mij dus bij haar. Alice Waters is eigenares van Chez Panisse, een restaurant in San Fransisco waar David Lebovitz heeft gewerkt, waar ik een collega naartoe gestuurd heb ('En je moet hier naartoe, en hier.. Maar beter voor de lunch of je moet vanuit Amsterdam voor de avond reserveren.' 'Ben je daar ook geweest?' 'Nee, ik lees veel foodblogs...') die er razend enthousiast over was, en terecht, en waar ik tot slot heel graag eens naartoe wil alleen om hun geroosterde kip te eten.


Ze heeft dus een groentekookboek geschreven dat alle vieze receptenkaartjes van de Appie Heijn in één zwiepende klap van tafel veegt. Als je in de supermarkt staat, kijkt welke groente je wilt eten, afrekent en naar huis gaat vertelt zij je wat je met je Spartaanse spruiten kunt gaan maken (in plakjes snijden, aanbakken met olie, afblussen met kippenbouillon en inkoken tot de bouillon en de olie een emulsie zijn die een dressing zijn voor de spruitjes. Op smaak brengen met p&z en thijm. Dat is toch iets prachtigs?).


Ik heb inmiddels genoeg uit dat boek gekookt om in de supermarkt bij iedere groente een kaartenbakje in mijn hoofd uit te laten rollen waaruit ik kan kiezen. Nerd! Maar dat, mensen is wat ik zou wensen als ik mee zou doen aan een miss-verkiezing: dat iedereen doorheeft dat snel willen koken niet betekent dat je je aan de kaarten van de Appie hoeft te houden die je vijf verschillende potjes laten kopen terwijl je die niet nodig hebt.
Dat, en wereldvrede.


Libanese courgettes met tomaat en munt

Waarom is dit Libanees? Omdat mijn zus eens Libanees voor mijn vader, moeder, broer en mij gekookt heeft en dit één van de tien dingen was die ze op tafel toverde. Die kan koken joh! Dit recept komt trouwens niet uit mijn toffe boek, het is een recept dat je in je hoofd kunt opbergen bij de C van courgette.

Ingrediënten:

een teentje knoflook, in plakjes
een scheut olijfolie
een kleine courgette per persoon
per twee personen een blikje tomatenstukjes
zoveel gesnipperde munt als je kunt oppakken met duim, wijs- en middelvinger. Het gaat hier om precisie, mensen.



Bak de knoflook in de olie totdat hij bruin begint te worden. Blus af met de tomaten en breng aan de kook. Snijd de courgettes in dikke plakken (mijn beau vond de stukken te groot, ik niet) en doe ze bij de tomatensaus. Als je een heel grote pan hebt zoals wij hier moet je er nog wat water of bouillon bijdoen om de courgettes fatsoenlijk te kunnen koken: ze moeten een beetje onderstaan.


Maak intussen het zetmeelcomponent. Wij hebben dit gegeten als een stelletje ontzettende urban hippies: met volkoren bulghur. Je kunt er ook rijst bij eten of er een pastasaus van maken, dan noem je het Toscaanse courgettes. Het gaat erom dat je het een beetje kunt verkopen aan tafel. We hebben er ook merguez bij gegeten maar als je vegatonisch bent kun je er ook falafel bij eten/maken, zit je helemaal flex met je gecombineerde eiwitten.


Breng de saus, als de courgettes gaar zijn maar niet helemaal stukgekookt, op smaak met zout en peper en garneer de courgettes met de munt net voor je gaat opdienen: munt wordt er niet mooier op als hij warm wordt, vergeef het hem. Kliekjes mee naar werk morgen!