Pasteis de nata

Een tijd lang heb ik voor vrienden verjaardagstaart gebakken om uit te delen op hun werk. Het was de ultieme uitdaging voor een control freak: je kunt er moeilijk een stukje afsnijden om voor te proeven en je bent er niet bij om als eerste te roepen dat hij niet lekker is en dat niemand zich verplicht moet voelen het op te eten. Als er niet voor tien uur 's ochtends een sms gekomen was dat de taart op was en dat de collega's hem goed te hachelen vonden, beet ik al mijn nagels af en wilde het liefst terug onder de dekens. Het gaat nu beter, dank je.

Deze pasteis de nata heb ik een paar jaar geleden gebakken voor de verjaardag van mijn beste Triek. Hij wist niet of zijn collega's ze lekker vonden maar ik vond het niet erg: hij bleek ze allemaal zelf opgegeten te hebben. Ik zeg: vier je feest!

Met datzelfde motto heb ik ze nog een keer gebakken, dit keer om ze zelf mee te nemen naar werk om te vieren dat mijn collega's een maandenlange, ingewikkelde cursus hadden afgerond. Het werd er zeker feestelijker van maar de 24 taartjes kregen we met de hele afdeling nog niet op. De les: niet zenuwachtig doen, je moet mensen de kans geven ze in hun eentje allemaal op te eten.

Pasteis de nata (of Pasteis de Belem)

Ingrediënten:

1 pakje roomboter bladerdeeg

5 dl melk

merg van 5 cm vanillepeul

30 gram boter

30 gram maïzena

250 gram suiker

3 eidooiers en 1 ei

Eerst het gekke gedeelte: je moet bladerdeeg een beetje bewerken. De foto's moeten het duidelijker maken!

Laat het deeg ontdooien, verwijder het plastic en maak één kant van het blaadje vochtig met wat water en een kwastje. Stapel alle blaadjes op elkaar, druk aan en bestuif de stapel en het werkblad met een beetje bloem. Rol het deeg uit tot een lap van ongeveer 20 bij 30 centimeter en rol op, te beginnen aan de korte kant. Dek de rol af en leg hem 30 minuten terug in de vriezer.

Ondertussen verwarm je de oven voor op 225 graden en maak je de custard. Breng de melk tegen de kook aan met de boter en de vanille. Meng de suiker en de maïzena door elkaar, zo krijgt de maïzena niet de kans om te klonteren. Als de melk heet is meng je het suikermengsel er al roerende bij.

Warm langzaam op terwijl je voorzichtig roert. De melk moet zo dik worden dat je op je lepel een streep in de custard kunt trekken. Haal van het vuur als hij weer bijna kookt en laat afkoelen. Roer na een kwartier de dooiers en het ei er doorheen.

Haal het deeg uit de koelkast en bestuif je werkblad weer met wat bloem. Snijd de rol in 24 plakjes door de kwarten door de helft te snijden en de achtsten in drieën. De foto maakt het misschien duidelijker. Vet een muffinvorm goed in.

Rol de plakjes uit tot rondjes met een diameter van 10 centimeter en bekleed de muffinvormpjes, het deeg moet tot de rand komen. Giet de custard tot 2/3 van de vormpjes (weersta de verleiding om ze vol te gieten: de custard souffleert zoals dat zo mooi heet en brandt dan lelijk aan) en schuif de vorm in de oven. Bak ongeveer tien minuten en zet dan de grill aan tot er donkere plekken op de custard komen. Haal de pasteis uit de vorm en herhaal.

De pasteis zijn dezelfde dag het lekkerst, als ze net een beetje afgekoeld zijn.