Compostkoekjes

Is dat niet op afstand de meest onsmakelijke naam voor een koekje? En als ik zou zeggen wat erin zit wil al helemaal niemand er nog eentje eten. En dat is niet eens erg, want dan is er meer voor mij.
Dit koekje is naar een recept van de Momofuku Milk Bar in New York. De vier New Yorkse foodbloggers die ik volg zijn niet representatief, ik weet het, maar ze zijn zonder uitzondering vol Amerikaanse lof over dit restaurant. De chef, David Chang, schijnt een meester te zijn in het braden van pork butt (die naam helpt ook al niet echt hè), een enorm gerecht dat je met vier man tegelijk moet bestellen. Zo heb je automatisch een feestje volgens mij.

Zijn Milk Bar is het nieuwe restaurant waar ijs, koekjes en andere desserts verkocht worden en de chef aldaar, Christina Tosi, is een heldin in het bedenken van briljante smaakcombo's.

Enter: het Compost Cookie. Wat zo geniaal is aan dit recept is dat je in feite een standaard chocolate chip koekje maakt, maar de boter, eieren en suiker tien minuten lang opklopt. Het beslag is daarna satijnzacht en prachtig. Na de bloem er snel doorheen gemengd te hebben gooi je er in wat je wilt, in dit geval pretzels, chocola, chips en cornflakes. In de Milk Bar doen ze er de inhoud van de koffiefilter en goldfish crackers doorheen: het is maar wat je hebt liggen.

De combinatie van zout en zoet is fantastisch dus de durfal die zich van chips in zijn koekjes niets aantrekt wordt beloond.

Compostkoekjes

recept van Christina Tosi

Zie voor de uitleg over cups de post over Polenta-ricottataart met vijgen. Mijn vanille-extract is zelfgemaakt: ik snijd zes goed sappige vanillepeulen open en laat ze trekken in een fles wodka. Relatief heel goedkoop en qua smaak niet te vergelijken met de ranzigheid van Dokter Oetker.

Ingredienten:

250 gram roomboter op kamertemperatuur

1 cup kristalsuiker

3/4 cup lichtbruine basterdsuiker

1 theelepel vanille-extract

3 medium eieren

1 3/4 cup bloem

2 theelepels bakpoeder (vers!)

1 theelepel baksoda

2 theelepels zout

1 1/2 cup zoetigheid (denk chocolade, chocopuffs, cornflakes, rozijnen)

1 1/2 cup zoute snacks (chips, pretzels, alle dingen uit je snackmix van 50 cent)

Meng de boter en de suikers drie minuten op medium snelheid in een keukenmachine met een deegattachment. De handmixer is nu misschien niet de ideale keuze: tien minuten mixen is nogal zwaar voor jullie allebei. Schraap de zijkant van de bak schoon met een spatel.

Meng op lage snelheid de eieren en de vanille bij de boter. Schakel de mixer op een snelle stand en zet de kookwekker op tien minuten. Het mengsel wordt twee keer zo groot.

Meng ondertussen de bloem, het bakpoeder, de soda en het zout.

Voeg als de tien minuten om zijn de bloem toe. Meng tot de droge ingredienten net zijn opgenomen. Schraap de zijkant weer schoon. Voeg de gekke ingredienten toe en meng 30-45 seconden.

Gebruik twee lepels of nog beter, een ijsschep om het deeg te portioneren op een met bakpapier beklede bakplaat. Leg de koekjes niet te dicht bij elkaar, ze vloeien uit.

Op dit punt moet je het deeg afdekken met plastic en koelen. Als je dat niet doet krijg je een heel groot koekje op je bakplaat. Je kunt het deeg tot een week gekoeld bewaren, maar een uur is in ieder geval nodig.Warm de oven voor op 200 graden. Bak de koekjes 9 minuten of tot de bovenkant er niet meer deegachtig uitziet. Je kunt nog twee minuten bijgeven maar laat ze niet donkerbruin worden; dan zijn ze niet meer lekker chewy en klef. Laat de koekjes afkoelen op de bakplaat. Ze zijn luchtdicht een week lang te bewaren. Maar ieder Amerikaans recept eindigt met: Goodluck with that.