Zelfgemaakte mozzarella

Had ik al eens verteld dat ik een enorme zwak heb voor het zelf maken van heel gewone dingen? Worstjes wil ik zelf draaien, het boek van Yvette van Boven heb ik wekenlang als een bijbel voor het slapengaan gelezen en Renske en ik hebben al eens schapenricotta gemaakt. Ik wil maar zeggen: de stap naar zelfgemaakte mozzarella was niet zo groot als je zou denken.


Bij onze Turk wordt microbieel stremsel verkocht. Ik heb geen idee wat dat precies is op Keuringsdienst van Waarden-niveau, maar het vervangt dierlijk stremsel en wordt gebruikt voor de Abdijkaas van Maredsous. Dan heb je mij voor je gewonnen als stremsel, wat jij.
Mijn eerste poging, aangekondigd en -gemoedigd op Facebook, eindigde in twee ballekes zoutloze stopverf. Ik dacht echt dat ik even het mislukkingsmuziekje uit een tekenfilm hoorde, maar het was alleen in mijn hoofd. Wat een vieze bende! Nou ben ik volgens mijn schoonvader een doordouwer en dat zal ervoor gezorgd hebben dat ik vanavond met vier liter melk en aan mijn rokken een baby die alleen maar eten! eten! zegt, in de keuken stond.



Het doel heiligt de middelen maar dan hoef je die middelen nog niet met foto en al op internet te zetten. Stremmende melk is niet sexy, yo. De kaas echter, die is fantastisch. En dan heb ik nog niet eens goede melk gebruikt. Ik heb dit recept gevolgd en hier zijn wat opmerkingen:

• Die thermometer, die is best onmisbaar. Het luistert gewoon nauw. Ik kan iedereen aanraden om een suikerthermometer te kopen, ik zal nog wel eens een keer een recept plaatsen met moeilijke caramel made easy waardoor je je aankoop snel weer terug verdient.
• Ik heb voor het uitlekken van de wrongel een kaasdoek in een vergiet gebruikt, dat maakt het sneller en makkelijker om van de wei af te komen.
• Zodra je de warme wrongel (jakkes) kunt kneden en het één geheel blijft weet je dat je op de goede weg zit: als je met kruimels blijft zitten moet de schaal terug in de magnetron. Als je geen mooie ballen van de kaas kunt draaien (vegetariërs, dit is gehaktballen-compensatie!) is hij ook niet warm genoeg. Je moet hem zo warm maken dat je bijna handschoenen aan wilt.
  
• Dit is meteen ook het moment om er zout bij te doen. Er moet best veel zout in om hem lekkerder te maken dan die mozzarella uit de supermarkt, ik heb er wel een theelepel of twee ingedaan. Maar begin rustig en proef even na het kneden.
• Als je niet tevreden bent met de smaak, of je wilde toch zeven balletjes in plaats van zes, of je bent al heel lang vega en je wilt nog een beetje draaien, dan kun je de hele bak weer opwarmen en het overdoen.
  
• Ik heb nu gewone, saaie melk gebruikt. Als ik nog eens een half uur over heb ga ik in ieder geval biologische melk kopen en misschien eens oefenen met andere soorten melk. Kamelenmozzerella, anyone?
• De kaas blijft een dag of twee goed en er wordt aangeraden om hem niet in de koelkast te zetten vanwege de textuur. Dat is op het platteland van Zuid-Oost Umbrië vast een voor de hand liggende tip omdat de elektriciteit in de winter vaak uitvalt, maar ik ga dat dus niet doen. Het is trouwens niet eens waar.
• De citric acid (een soort kristalletjes die door de Warenwet heen gepiept zijn) hebben ze, als het goed is en onder de naam Limon Tuzu, óók gewoon bij de Turk: turken maken wel vaker kaas, zei de mevrouw bij de koeling. Toen ik thuiskwam vond ik het potje terug dat ik al bij de Surinaamse afdeling van de Appie had gekocht. Maar ik denk dat je voor dat soort vergissingen in de Randstad moet wonen (no offense).