Pasta met gestoofd lamsgehakt en gremolata

Ze zeggen wel dat die allochtonen hier in Slotervaart niet geïntegreerd zijn, maar als het erop aankomt blijk ik ook niet helemaal aangepast te zijn. Aan mijn wijk.

Mijn Marokkaanse slager heeft altijd een goedgevulde koelvitrine maar vijf minuten voordat ik binnenkom heeft er altijd iemand al het lamsgehakt opgekocht. Altijd kijkt de slager me verontschuldigend aan en begint dan de andere soorten gehakt op te noemen. Het is niet dat ik me niet wíl aanpassen dus ik neem altijd iets anders maar afgelopen zaterdag had ik de bokkenpruik op, en vroeg waar hij lamsgehakt normaal gesproken van maakt, en of ik dan een kilo lamsbout mocht hebben. Dan maak ik het zelf wel!

Deze flexibiliteit is geheel aan mijn lieve vriendinnetjes te danken die ons het ultieme huwelijkscadeau gaven: een vleesmolen. Voor op de Kitchenaid. Dat noem ik vrienden! Je moet niet al teveel Wolkers gelezen hebben, dat wel.

De slager begon ongevraagd de bout te ontbenen en legde het overige stuk terug. Daar bengelde een witte reddingsboei aan, ongeveer zo groot als een vuist. Toen ik vroeg wat dat dan was begon de hele wachtende meute hardop te lachen: het was een schapentestikel. Goed.

"Wat Hollanders met koeien doen, doen Marokkanen met schapen. Ze eten alles, behalve de hoorntjes." zei een vriendelijke man naast me. "Ik ben van het gehakt en de filet.." stamelde ik met een rood hoofd. Vervolgens begon een mevrouw naast me de merguez aan te prijzen en dat was het moment dat ik weer babbels kreeg. Zo wereldvreemd ben ik nou ook weer niet.

Deze pastasaus is een soort Italiaanse ragú: lang gestoofd vlees in een tomatensaus. Je bakt nu alleen wat ansjovisjes mee (die zijn heerlijk bij lamsvlees, je proeft geen vis!) met de knoflook en bij de tomatensaus gaat een kaneelstokje en een handje fijngehakte olijven. Het recept is van Sylvia Witteman uit de Volkskeuken, die haar eigen vlees-gerelateerde problematiek had bij het maken van deze saus. Ik heb het een beetje aangepast. Eind goed, al goed!

Pasta met gestoofd lamsgehakt en gremolata

Gremolata is een mengsel van fijngehakte (niet geperste!) rauwe knoflook, peterselie en citroenrasp en is qua smaak de equivalent van Oh Furtuna. Ik zeg het maar vast.

1 kilo lamsgehakt

2 uien, fijngesnipperd

5 tenen knoflook, geperst

2 pakken passata

3 ansjovisjes

een handvol zwarte olijven, fijngesneden

een eetlepel gedroogde rozemarijn of een theelepel vers

een half kaneelstokje

1 citroen

1 bosje platte peterselie

1 teentje knoflook

Fruit de ui met de knoflook aan in wat oliijfolie in een sudder- of snelkookpan. Als de ui glazig is doe je de ansjovis erbij. Die bak je tot ze uit elkaar vallen. Doe de passata, de olijven, de rozemarijn en de kaneel in de pan. Verkruimel het rauwe gehakt boven de pan zodat je geen al te grote brokken hebt. Breng de saus aan de kook en stoof- in een snelkookpan is het gehakt boterzacht in een uur, in een gewone pan duurt het volgens Sylvia 2 uur.

Maak de gremolata: hak de knoflook heel fijn en meng met de fijngesneden peterselie en de citroensap. Kook per persoon 100 gram penne al dente. Als de saus klaar is breng je hem op smaak met flink zout en zwarte peper. Serveer met een lepel fortuna.